ଆମେରିକା ରେ ଯେତେବେଳେ ରୋଷେଇ ଘର ନୀରବ ...

ଆମେରିକା ରେ ଯେତେବେଳେ ରୋଷେଇ ଘର ନୀରବ ...

ଆପଣ କେବେ ଭାବିଛନ୍ତି କି ରୋଷେଇ କେବଳ ଏକ ଘରର କାମ ନୁହେଁ? ଏହା ଏକ ଅଦୃଶ୍ୟ ସୂତ୍ର ଯାହା ପରିବାରକୁ ଏକାଠି ବାନ୍ଧି ରଖେ।

୧୯୮୦ ଦଶକରେ, ଯେତେବେଳେ ଆମେରିକୀୟ ଘରଗୁଡ଼ିକ ରୋଷେଇ କରିବା ଛାଡିବାକୁ ଲାଗିଲେ ଏବଂ ଟେକ୍ ଆଉଟ୍ ଏବଂ ରେଷ୍ଟୁରାଣ୍ଟ ଉପରେ ଅଧିକ ନିର୍ଭର କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ, କିଛି ଅର୍ଥନୀତିଜ୍ଞ ଏକ ଚେତାବନୀ ଜାରି କଲେ: "ଯଦି ରାଜ୍ୟ ପିଲା ଏବଂ ବୃଦ୍ଧଙ୍କ ଯତ୍ନ ନିଏ, ଏବଂ ଘରୋଇ କମ୍ପାନୀଗୁଡ଼ିକ ଖାଦ୍ୟ ଯୋଗାଇ ଦିଅନ୍ତି, ତେବେ ପରିବାରର ମୂଳଦୁଆ ଦୁର୍ବଳ ହୋଇଯିବ।" ସେତେବେଳେ, ବହୁତ କମ୍ ଲୋକ ଧ୍ୟାନ ଦେଇଥିଲେ, କିନ୍ତୁ ପରିସଂଖ୍ୟାନ କାହାଣୀ କହୁଛି।

 ୧୯୭୧ ମସିହାରେ, ୭୧% ଆମେରିକୀୟ ପରିବାର ପାରମ୍ପରିକ ପରିବାର ଥିଲେ - ସ୍ୱାମୀ, ସ୍ତ୍ରୀ ଏବଂ ପିଲାମାନେ ଏକାଠି ରହୁଥିଲେ। ଆଜି, ସେହି ସଂଖ୍ୟା ମାତ୍ର ୨୦%କୁ ହ୍ରାସ ପାଇଛି।

ବାକି ସବୁ କୁଆଡ଼େ ଗଲା? ନର୍ସିଂ ହୋମ୍, ଭଡା ଘର, ବିଖଣ୍ଡିତ ଜୀବନ। ଏବେ ୧୫% ମହିଳା ଏକା ରହୁଛନ୍ତି, ୧୨% ପୁରୁଷ ପରିବାର ମଧ୍ୟରେ ଏକାକୀ ରହୁଛନ୍ତି, ୪୧% ପିଲା ବିବାହ ବାହାରେ ଜନ୍ମ ହୋଇଛନ୍ତି, ଏବଂ ପ୍ରଥମ ବିବାହରେ ଛାଡପତ୍ର ହାର ୫୦%, ଦ୍ୱିତୀୟରେ ୬୭% ଏବଂ ତୃତୀୟରେ ୭୪% ରହିଛି। ଏହି ପତନ ଏକ ଦୁର୍ଘଟଣା ନୁହେଁ। ଏହା ରୋଷେଇ ଘର ବନ୍ଦ କରିବାର ଲୁକ୍କାୟିତ ସାମାଜିକ ମୂଲ୍ୟ।

ଘରେ ରନ୍ଧା ଖାଦ୍ୟ କାହିଁକି ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ? କାରଣ ଘରେ ଖାଦ୍ୟ କେବଳ ପୁଷ୍ଟିକର ନୁହେଁ - ଏହା ପ୍ରେମ, ବନ୍ଧନ ଏବଂ ନିଜରତା। ଯେତେବେଳେ ପରିବାରଗୁଡ଼ିକ ଟେବୁଲ ପାଖରେ ଏକାଠି ବସେ, ହୃଦୟ ନିକଟତର ହୁଏ, ପିଲାମାନେ ଜେଜେମାଆଙ୍କଠାରୁ ଜ୍ଞାନ ଗ୍ରହଣ କରନ୍ତି, ଏବଂ ସମ୍ପର୍କ ମୃଦୁ ଏବଂ ଉଷ୍ମ ହୁଏ। କିନ୍ତୁ ଯେତେବେଳେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟକ୍ତି ଏକାକୀ ଖାଆନ୍ତି, ନିଜ ଡିଭାଇସରେ ସ୍କ୍ରୋଲ୍ କରନ୍ତି, ଘରଟି ଏକ ଅତିଥିଶାଳାରେ ପରିଣତ ହୁଏ, ଏବଂ ପାରିବାରିକ ସମ୍ପର୍କ ସାମାଜିକ ଗଣମାଧ୍ୟମ "ବନ୍ଧୁ" ପରି: ଆନୁଷ୍ଠାନିକ, ଦୂରବର୍ତ୍ତୀ, ଅସ୍ଥାୟୀ।

 ବାହାରେ ଖାଇବାର ଲୁକ୍କାୟିତ ମୂଲ୍ୟ ମଧ୍ୟ ସମାନ ଭାବରେ ଚିନ୍ତାଜନକ... ନିମ୍ନମାନର ତେଲ, କୃତ୍ରିମ ସ୍ୱାଦ ଏବଂ ଫାଷ୍ଟ-ଫୁଡ୍ ନିଶା ପିଢ଼ିକୁ ସ୍ଥୂଳତା, ମଧୁମେହ, ଉଚ୍ଚ ରକ୍ତଚାପ ଏବଂ ହୃଦରୋଗ ସହିତ ସଂଘର୍ଷ କରିବାକୁ ବାଧ୍ୟ କରିଛି - ଏପରିକି ଯୁବପିଢ଼ିଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ମଧ୍ୟ। ଆଜି, କର୍ପୋରେଟଗୁଡ଼ିକ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନିଅନ୍ତି ଯେ ଆମେ କ'ଣ ଖାଇବା ଉଚିତ, ଯେତେବେଳେ ଔଷଧ କମ୍ପାନୀଗୁଡ଼ିକ ଆମକୁ "ସୁସ୍ଥ" ରଖିବାରୁ ଲାଭ ପାଆନ୍ତି। ଆମର ଜେଜେବାପା ଦୀର୍ଘ ଯାତ୍ରାରେ ମଧ୍ୟ ଘରେ ରନ୍ଧା ଖାଦ୍ୟ ବହନ କରନ୍ତି। ଆଜି, ଆମେ ଘରେ ବସି; ତଥାପି ବାହାରୁ ଅର୍ଡର କରି ଏହାକୁ ସୁବିଧା ବୋଲି କହୁଛୁ।

ବହୁତ ଡେରି ହୋଇନାହିଁ। ଆମେ ରୋଷେଇ ଘରକୁ ପୁନର୍ଜୀବିତ କରିପାରିବା - କେବଳ ଚୁଲି ନୁହେଁ, ବରଂ ଏହା ସହିତ ଆସୁଥିବା ଉଷ୍ମତା, ସୁରକ୍ଷା, ସଂସ୍କୃତି ଏବଂ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟକୁ ମଧ୍ୟ। କାରଣ ଶୟନ କକ୍ଷ ଏକ ଘର ତିଆରି କରେ, କିନ୍ତୁ ରୋଷେଇ ଘର ଏକ ପରିବାର ତିଆରି କରେ।  ସାରା ବିଶ୍ୱରୁ ଶିକ୍ଷା ଏହି କଥାକୁ ପ୍ରମାଣିତ କରେ। ଜାପାନୀ ପରିବାରଗୁଡ଼ିକ ଏବେ ବି ଏକାଠି ରୋଷେଇ କରିବା ଏବଂ ଖାଇବାକୁ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦିଅନ୍ତି, ଯାହା ସେମାନଙ୍କର ଜୀବନକାଳ ବିଶ୍ୱରେ ସବୁଠାରୁ ଅଧିକ ହେବାର ଏକ କାରଣ। ଭୂମଧ୍ୟସାଗରୀୟ ପରିବାରଗୁଡ଼ିକ ଭୋଜନ ସମୟକୁ ପବିତ୍ର ରୀତିନୀତି ଭାବରେ ଦେଖନ୍ତି, ଏବଂ ବୈଜ୍ଞାନିକମାନେ ଏହାକୁ ଦୃଢ଼ ପାରିବାରିକ ସମ୍ପର୍କ ଏବଂ ସୁସ୍ଥ ଜୀବନଶୈଳୀ ସହିତ ଯୋଡିଥାନ୍ତି। କର୍ପୋରେଟ୍ ନେତୃତ୍ୱ ମଧ୍ୟରେ ମଧ୍ୟ, "ଏକତ୍ର ରୁଟି ଭାଙ୍ଗିବା" ବିଶ୍ୱାସ ଏବଂ ବନ୍ଧନର ପ୍ରତୀକ ହୋଇ ରହିଛି।

ରୋଷେଇ ଘର କେବଳ ଖାଦ୍ୟ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିବାର ସ୍ଥାନ ନୁହେଁ। ଏହା ହେଉଛି ଯେଉଁଠାରେ ସମ୍ପର୍କକୁ ପୋଷଣ କରାଯାଏ, ପରମ୍ପରାକୁ ଆଗକୁ ବଢ଼ାଯାଏ ଏବଂ ପରିବାରଗୁଡ଼ିକୁ ଏକାଠି ରଖାଯାଇଥାଏ।

ଏକ ଇଂରାଜୀ ଲେଖାର ଓଡ଼ିଆ ଅନୁବାଦ @Deba Prasad Das