ହିନ୍ଦୁ ଏକତା ଶୋଭାଯାତ୍ରା

                          ଜୟ ଶ୍ରୀରାମ 

ଧର୍ମରକ୍ଷା ସେନା (ଆଳି) ତରଫରୁ ଆସନ୍ତା ତା-୦୬-୦୪-୨୦୨୫ ରିଖ (ରବିବାର) ଦିନ ପବିତ୍ର ଶ୍ରୀରାମ ନବମୀ ଉପଲକ୍ଷେ ସକାଳ ୯ ଘଟିକା ସମୟରେ ଆଳିିର ଆରାଧ୍ୟ ଦେବତା ପ୍ରଭୁ ଶ୍ରୀ ଲକ୍ଷ୍ମୀବରାହଜୀଉ ମନ୍ଦିର ପ୍ରାଙ୍ଗଣରୁ ଏକ ବିଶାଳ ମୋଟର ସାଇକେଲ ଶୋଭାଯାତ୍ରା ଆରମ୍ଭ ହେବ,

ସର୍ବ ପ୍ରଥମେ ସେଠାରେ ବରାହଜୀଉଙ୍କ ଦର୍ଶନ କରିବା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ପୂଜା ଅର୍ଚ୍ଚନା ସରିବା ପରେ ଶୋଭାଯାତ୍ରା କାର୍ଯ୍ୟ ଆରମ୍ଭ ହୋଇ ଗଡ଼ଗଡ଼ି ସେତୁ ନିକଟରେ ପହଞ୍ଚିବ ଓ ତାପରେ ମେନ୍ ରୋଡରେ ରାଲି  ପତ୍ରପୁର ଅଭିମୁଖେ ଶୋଭାଯାତ୍ରା ଜାରି ରହିବ, ପତ୍ରପୁର ସେତୁ ନିକଟରେ ପହଞ୍ଚିବା ପରେ ଶୋଭାଯାତ୍ରାଟି ସେଉଠୁ ପ୍ରତ୍ୟାବର୍ତ୍ତନ କରି.. ମାଳପାଟଣା ସ୍ଥିତ ବାବା ଭାତୁଆ ବଟ"ଙ୍କ ପାଖରେ ସମସ୍ତ ସେନାଙ୍କ ପାଇଁ ପ୍ରସାଦ ସେବନର ସୁ ବ୍ୟବସ୍ଥା କରାଯାଇଛି,

ଏଣୁ ସମସ୍ତ ସନାତନ ଧର୍ମାବଲମ୍ବୀ ଭାଇ ଓ ମା/ ଭଗିନୀ ମାନଙ୍କୁ ବିଶେଷ ଅନୁରୋଧ - - - 

ଏହି ବିଶାଳ ଶୋଭାଯାତ୍ରାରେ ଯୋଗଦାନ କରି ନିଜର ସାଂସ୍କୃତିକ ପରିଚୟକୁ ସୁଦୃଢ କରିବା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ପ୍ରଭୁ ଶ୍ରୀରାମ ଚନ୍ଦ୍ରଙ୍କର ବିଜୟ ଧ୍ଵଜା ସାରା ଭାରତ ବର୍ଷର କୋଣ ଅନୁକୋଣରେ ଉଡାଇବାରେ ଜଣେ ଜଣେ ସହଭାଗୀ ହୁଅନ୍ତୁ..

ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷରେ ନହେଲେ ବି ପରୋକ୍ଷରେ ଉପସ୍ଥିତ ରହି ଆମକୁ ଉତ୍ସାହିତ କରନ୍ତୁ ଓ ନିଜର ପରୋକ୍ଷ ସହଯୋଗ ମାଧ୍ୟମରେ ସହଭାଗିତା ବଜାୟ ରଖନ୍ତୁ,

ଏମିତି ଏକ ମହାନ୍ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ରଖି ଆରମ୍ଭ ହେବାକୁ ଥିବା ଏହି କାର୍ଯ୍ୟ ନିମନ୍ତେ ନିଜ ନିଜର ସକ୍ଷମ ଅନୁସାରେ ସାହାଯ୍ୟ ସହଯୋଗ କରିବାକୁ ବିନମ୍ର ଅନୁରୋଧ..!!

                *ଜୟ ଶ୍ରୀରାମ🚩🕉️🚩*

ଜିଅନ୍ତା ମଣିଷ

👉 *ଓଁ ଶ୍ରୀ ପରମାତ୍ମନେ ନମଃ *🚩

    

*ଗୋଟିଏ ହାତୀ ଥିଲା | ସେ ମରିଯିବାରୁ ଧର୍ମରାଜ ଯମଙ୍କ ଧାମରେ ପହଞ୍ଚିଲା I ଧର୍ମରାଜ ତାକୁ ପଚାରିଲେ– ‘‘ହଇରେ ! ତତେ ଏତେ ବିଶାଳ ଶରୀରଟାଏ ମିଳିଛି, ତଥାପି ତୁ ମନୁଷ୍ୟର ବଶ ହୋଇଗଲୁ ! ତୋର ଗୋଟେ ଗୋଡ଼ ଯେତିକି, ମନୁଷ୍ୟ ପରା ସେତିକି ହେବ, ପୁଣି ତୁ ତା’ର ବଶ ହୋଇଗଲୁ କେମିତି !” ହାତୀ କହିଲା–‘‘ମହାରାଜ! ଏ ମନୁଷ୍ୟ ଏପରି ଗୋଟେ ପ୍ରାଣୀ ଯେ, ବଡ଼ ବଡ଼ ପ୍ରାଣୀ ମଧ୍ୟ ଏହାର ବଶ ହୋଇଯାଆନ୍ତି।'' ଧର୍ମରାଜ କହିଲେ— ‘‘ଆମ ଏଠିକି ତ ଅଗଣିତ ଲୋକ ଆସୁଛନ୍ତି! ’’ ହାତୀ ଉତ୍ତର ଦେଲା— ‘‘ଆପଣଙ୍କ ଏଠିକି କେବଳ ମୂର୍ଦାରମାନେ ହିଁ ଆସୁଛନ୍ତି, ଗୋଟେ ଜିଅନ୍ତା ଲୋକ ଆସିଲେ ଜଣାପଡ଼ିବ!’’ ଧର୍ମରାଜ ଦୂତମାନଙ୍କୁ ଗୋଟିଏ ଜିଅନ୍ତା ଲୋକକୁ ଆଣିବା ପାଇଁ କହିଲେ, ଦୂତମାନେ ଆଜ୍ଞା ଶିରୋଧାର୍ଯ୍ୟ କଲେ। *

               

*ଦୂତମାନେ ଖୋଜି ବୁଲୁ ଥାଆନ୍ତି । ଖରାଦିନେ ଛାତ ଉପରେ ଖଟ ପକାଇ ଜଣେ ଲୋକ ଶୋଇଥିବାର ସେମାନେ ଦେଖିଲେ । ଦୂତମାନେ ଖଟ ସହିତ ତାକୁ ଉଠାଇ ନେଲେ। ବାଟରେ ଯାଉ ଯାଉ ସେ ଲୋକଟିର ନିଦ ଭାଙ୍ଗିଗଲା, ସେ ଭାବିଲା, ଏ କ'ଣ ହେଉଛି ! ସେ ଥିଲା ଜଣେ ଲେଖକ। ବହି ଲେଖାଲେଖି କରୁଥିଲା। ସେ ବହିରୁ ଧର୍ମରାଜଙ୍କ ଦୂତମାନଙ୍କର ଲକ୍ଷଣ ବିଷୟରେ ପଢ଼ିଥିଲା I ସେ ଜାଣିପାରିଲା ଯେ, ତାକୁ ଧର୍ମରାଜଙ୍କର ଦୂତମାନେ ନେଇଯାଉଛନ୍ତି ! ସେ ପକେଟରୁ କାଗଜ ଓ କଲମ ବାହାର କଲା। କାଗଜରେ କିଛି ଲେଖି ପୁଣି ପକେଟରେ ରଖିଦେଲା। ସେ ଭାବିଲା— ‘‘ଯଦି ମୁଁ ଏବେ କିଛି ପାଟିତୁଣ୍ଡ କିରବି ବା ଏପଟ ସେପଟ ହେବି, ତେବେ ତଳକୁ ଖସି ପଡ଼ିବି, ହାଡ଼ଗୋଡ଼ ଭାଙ୍ଗିଯିବ ତେଣୁ ଯାହା ହେବ ପରେ ଦେଖାଯିବ!” ଏପରି ଭାବି ସେ ଖଟରେ ସେମିତି ଶୋଇ ରହିଲା। *

   

*ସକାଳୁ ସକାଳୁ ଦୂତମାନେ ଧର୍ମରାଜଙ୍କ ନିକଟରେ ପହଞ୍ଚିଲେ| ଧର୍ମରାଜଙ୍କର ସଭା ବସିଥିଲା । ଦୂତମାନେ ଖଟଟିକୁ ତଳେ ରଖିଦେଲେ । ସେହି ଲେଖକ ଜଣକ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ପକେଟରୁ କାଗଜ ଖଣ୍ଡିକ ବାହାର କରି ଧର୍ମରାଜଙ୍କୁ ଦେବା ପାଇଁ ଦୂତମାନଙ୍କ ହାତକୁ ବଢ଼ାଇ ଦେଲା। ସେଥିରେ ଭଗବାନ ବିଷ୍ଣୁଙ୍କର ନାମ ଲେଖା ହୋଇଥିଲା। ଦୂତମାନେ ସେହି କାଗଜ ଖଣ୍ଡିକ ଧର୍ମରାଜଙ୍କୁ ଦେଲେ | ଧର୍ମରାଜ ତାହା ପଢ଼ିଲେ | ସେଥିରେ ଲେଖାଥିଲା— *

*ଧର୍ମରାଜ! ନାରାୟଣଙ୍କର ଯଥାଯୋଗ୍ୟ......... । ମୋର ଏହି ଗୁମାସ୍ତା ଆପଣଙ୍କ ପାଖକୁ ଯାଉଛି । ଏହାଦ୍ବାରା ସବୁ କାମ କରାଇବେ।*

*ଦସ୍ତଖତ- *

*ନାରାୟଣ, ବୈକୁଣ୍ଠ ପୁରୀ। *

     

*ପତ୍ରଟିକୁ ପଢ଼ି ଧର୍ମରାଜ ନିଜର ଆସନରୁ ଉଠି ପଡ଼ିଲେ ଏବଂ କହିଲେ— ‘“ଆସନ୍ତୁ, ଆପଣ ସିଂହାସନରେ ବସନ୍ତୁ ।’’ ଧର୍ମରାଜ ଭଗବାନଙ୍କର ଆଦେଶ ବୋଲି ଭାବି ସେହି ଲେଖକକୁ ସିଂହାସନରେ ବସାଇ ଦେଲେ। *

*ଦୂତମାନେ ଅନ୍ୟ ମୃତ ଲୋକଙ୍କୁ ଆଣିଲେ। ଲେଖକ କହିଲା– ‘‘ଏ କିଏ ?’” ଦୂତଗଣ କହିଲେ—‘‘ମହାରାଜ! ଏ ଜଣେ ବଡ଼ ଡାକୁ । ବହୁତ ଲୋକଙ୍କୁ ଲୁଟିଛି, ବହୁତ ଲୋକଙ୍କୁ ମାରିଛି । ଏହାକୁ କ’ଣ ଦଣ୍ଡ ଦିଆଯିବ ?’” ଲେଖକ କହିଲା–‘‘ଏହାକୁ ବୈକୁଣ୍ଠକୁ ପଠାଇଦିଅ। *

*ଆଉ ଜଣେ ଆସିଲା। ‘“ଇଏ କିଏ ? “ମହାରାଜ! ଇଏ କ୍ଷୀରବିକାଳୀ,  ଇଏ କ୍ଷୀରରେ ପାଣି ମିଶାଇ ବିକୁଥିଲା, ଯାହାଫଳରେ ପିଲାମାନଙ୍କର ପେଟ ବେମାରି ବଢ଼ିଗଲା ଏବଂ ସେମାନେ ରୁଗ୍‌ଣ ହୋଇଗଲେ। ଏହାକୁ କି ଦଣ୍ଡ ଦେବା ? *

*ଏହାକୁ ମଧ୍ୟ ବୈକୁଣ୍ଠକୁ ପଠାଅ। * 

*ଇଏ କିଏ ? *

*ଆଜ୍ଞା! ଇଏ ମିଛ ସାକ୍ଷୀ ଦେଇ ଅନେକ ଲୋକଙ୍କୁ ଜେଲ୍‌ରେ ପୂରାଇଛି। ଏହାକୁ କ’ଣ କରିବା ? *

*ଆରେ, ପଚାରୁଛ କ'ଣ ? ବୈକୁଣ୍ଠକୁ ପଠାଅ *

       

*ଏଥର ବ୍ୟଭିଚାରୀ, ପାପୀ, ହିଂସକ ଯେ କେହି ଆସିଲେ, ତାଳୁ ବୈକୁଣ୍ଠକୁ ପଠାଇବାକୁ ଆଦେଶ ହୋଇଗଲା । ଧର୍ମରାଜ କରନ୍ତେ ବା କ'ଣ ! ସିଂହାସନରେ ବସିଥିବା ବ୍ୟକ୍ତି ଯାହା କହିବେ, ତାହା ହିଁ ଠିକ୍ । ସେପଟେ ବୈକୁଣ୍ଠରେ ଭିଡ଼ ଜମିଲା। ଏହା ଦେଖି ଭଗବାନ ଚିନ୍ତାରେ ପଡ଼ିଗଲେ—ସେ ଭାବିଲେ, ଏତେ ଲୋକ ଏଠିକି କିପରି ଆସୁଛନ୍ତି, ମୃତ୍ୟୁଲୋକରେ କୌଣସି ମହାତ୍ମା ପ୍ରକଟ ହେଲେ କି ? ଘଟଣା କ’ଣ, ସମସ୍ତେ ବୈକୁଣ୍ଠକୁ ଆସୁଛନ୍ତି କେମିତି ? ଏମାନେ ଆସୁଛନ୍ତି କେଉଁଠୁ ? ଦେଖିଲା ବେଳକୁ ଧର୍ମରାଜଙ୍କ ପାଖରୁ ଆସୁଛନ୍ତି। *

*ଭଗବାନ ଧର୍ମରାଜଙ୍କ ପାଖକୁ ଗଲେ । ତାଙ୍କୁ ଦେଖି ସମସ୍ତେ ଠିଆ ହୋଇ ପଡ଼ିଲେ। ଲେଖକ ମଧ୍ୟ ଠିଆ ହୋଇଗଲା। ଭଗବାନ ପଚାରିଲେ—ଧର୍ମରାଜ ! ତୁମେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ବୈକୁଣ୍ଠ ପଠାଉଛ ଯେ ! ଘଟଣା କ'ଣ ? କ'ଣ ଏମାନେ ସମସ୍ତେ ଭକ୍ତ ? *

*ଧର୍ମରାଜ—‘‘ପ୍ରଭୁ ! ଏସବୁ ମୋର କାମ ନୁହେଁ | ଆପଣ ପଠାଇଥିବା ଗୁମାସ୍ତା ହିଁ ଏସବୁ କରୁଛନ୍ତି। *

*ଭଗବାନ ଲେଖକକୁ ପଚାରିଲେ– ‘“ତୋତେ ଏଠିକି ପଠାଇଲା କିଏ ?’’ ଲେଖକ— ‘“ପ୍ରଭୁ ! ଆପଣ। *

*ମୁଁ କେତେବେଳେ ପଠାଇଲି ? *

*ମୁଁ ଏଠାକୁ ଆସିଯିବାଟା କଣ ମୋ ବୋପା ହାତର କଥା ? ଆପଣ ହିଁ ତ ପଠାଇଛନ୍ତି। ଆପଣଙ୍କ ଇଚ୍ଛା ବିନା କଣ କୌଣସି କାମ ସମ୍ଭବ ? ଏସବୁ କଣ ମୋ ବଳରେ ହୋଇଛି ? *

*ଠିକ୍ ଯେ, କିନ୍ତୁ ତୁ ଏ କ'ଣ କଲୁ ? *

*ମୁଁ କ’ଣ କଲି ପ୍ରଭୁ ? *

*ତୁ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ବୈକୁଣ୍ଠକୁ ପଠାଇ ଦେଲୁ ଯେ ! *

*ଯଦି ବୈକୁଣ୍ଠକୁ ପଠାଇବାଟା ଖରାପ ହେଲା, ତେବେ ଯେତେ ସନ୍ଥ ମହାତ୍ମା ଅଛନ୍ତି, ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଦଣ୍ଡ ଦିଆଯାଉ ! ଯଦି ଏହା ଖରାପ କାମ ନୁହେଁ, ତେବେ ଖୁଣ୍ଟା ଦେଉଛନ୍ତି କେଉଁଥିପାଇଁ ? ଏସବୁ ସତ୍ତ୍ବେ ଯଦି ଆପଣଙ୍କ ପସନ୍ଦ ହେଉ ନାହିଁ, ତେବେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସେଠାରୁ ଫେରାଇ ଦିଅନ୍ତୁ। କିନ୍ତୁ, ଭଗବଦ୍‌ଗୀତାରେ ଲିଖିତ ‘ଯଦ୍‌ଗତ୍ବା ନ ନିବର୍ତ୍ତନ୍ତେ ତଦ୍ଧାମ ପରମଂ ମମ’ (୧୫। ୬) ଅର୍ଥାତ୍- ‘ମୋ ଧାମକୁ ଯିବାପରେ କେହି ଲେଉଟି ଆସେ ନାହିଁ ଶ୍ଳୋକଟିକୁ ଆପଣଙ୍କୁ କାଟିବାକୁ ପଡ଼ିବ। *

*ଏ କଥା ତ ସତ୍ୟ ଯେ, କେହି ଯେତେ ବଡ଼ ପାପୀ ହୋଇଥିଲେ ବି ଯଦି ସେ ବୈକୁଣ୍ଠକୁ ଚାଲିଯାଏ, ସେ ପୁଣି ଫେରି ଆସିବାର ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠୁ ନାହିଁ । ତା’ର ସବୁ ପାପ ନଷ୍ଟ ହୋଇଯିବ । କିନ୍ତୁ ତୁ ଏ କାମ କଲୁ ? *

*ପ୍ରଭୁ ! କାହିଁକି କଲି କ'ଣ କହିବି ? ମୋ ହାତରେ କାମ ରହିଲେ ମୁଁ ଏମିତି ହିଁ କରିବି। ମୁଁ ଭଲଭାବେ ଜାଣିଛି ଯେ, ଅଳ୍ପ ସମୟ ପାଇଁ ପଦ ମିଳିଛି; ତେବେ ଭଲ କାମ ନ କରିବି କାହିଁକି ? ଲୋକମାନଙ୍କର ଉଦ୍ଧାର କରିବାଟା କଣ ଖରାପ କାମ ? *

*ଭଗବାନ ଧର୍ମରାଜଙ୍କୁ ପଚାରିଲେ— ‘‘ଧର୍ମରାଜ ! ତୁମେ ଏହାକୁ ସିଂହାସନରେ ବସାଇଲ କିପରି? *

*ଧର୍ମରାଜ କହିଲେ—‘‘ପ୍ରଭୁ ! ଏଇ ଦେଖନ୍ତୁ, ଆପଣଙ୍କର ପତ୍ର। ତଳେ ପରିସ୍କାର ଭାବେ ଆପଣଙ୍କର ହସ୍ତାକ୍ଷର। *

*ଭଗବାନ ଲେଖକକୁ ପଚାରିଲେ— ‘‘ହଇରେ, ମୁଁ ତୋତେ ଏ ପତ୍ର କେତେବେଳେ ଦେଲି ? *

*ଲେଖକ କହିଲା—‘“ଆପଣ ଗୀତାରେ କହିଛନ୍ତି ନା— ‘ସର୍ବସ୍ୟ ଗୃହଂ ହୃଦି ସନ୍ନିବିଷ୍ଟ୍ଃ (୧୫।୧୫) ‘ମୁଁ ସମସ୍ତଙ୍କ ହୃଦୟରେ ବିରାଜମାନ’ । ହୃଦୟରୁ ପତ୍ର ଲେଖିବା ପାଇଁ ପ୍ରେରଣା ମିଳିଲା, ତେଣୁ ମୁଁ ଲେଖିଦେଲି। ଆଦେଶ ଆପଣଙ୍କର ହେଲା ନା ? ଯଦି ଆପଣ ଏହାକୁ ମୋର କର୍ତ୍ତୃତ୍ଵ ମାନୁଛନ୍ତି, ତେବେ ଗୀତାରୁ ଉପର୍ଯ୍ୟୁକ୍ତ ଶ୍ଳୋକଟିକୁ କାଟି ଦିଅନ୍ତୁ ! *

*ଭଗବାନ କହିଲେ— ‘‘ହଉ, ଛାଡ଼ ସେ କଥା’” । ପୁଣି ଧର୍ମରାଜଙ୍କୁ ପଚାରିଲେ—‘‘ଧର୍ମରାଜ ! ଘଟଣା କ'ଣ ? ଇଏ ଏଠାକୁ ଆସିଲା କେମିତି ? *

*ଧର୍ମରାଜ କହିଲେ—‘‘ପ୍ରଭୁ ! କେମିତି ଆସିଲା କ'ଣ କହିବି, ଆପଣଙ୍କ ପତ୍ର ନେଇ ଆସିଥିଲା।’’ ଧର୍ମରାଜ ଦୂତମାନଙ୍କୁ ପଚାରିଲେ – “ଏସବୁ କେମିତି ହେଲା? *

*ଦୂତମାନେ କହିଲେ— ‘‘ମହାରାଜ ! ଆପଣ ନିଜେ ଦିନେ କହିଥିଲେ ନା ଗୋଟିଏ ଜିଅନ୍ତା ମଣିଷ ଆଣିବା ପାଇଁ ? *

*ଧର୍ମରାଜ— ‘‘ତେବେ ଇଏ କ’ଣ ସେହି ଲୋକ ? ଆରେ, ମୋ ସାଙ୍ଗରେ ଟିକେ ପରିଚୟ ତ କରାଇ ଦେବା କଥା ! *

*ଦୂତଗଣ— ‘‘ମହାରାଜ ! ଆମେ ପରିଚୟ କରାଇବାକୁ ବେଳ କାଇଁ ! ଆପଣ ତ ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ପତ୍ର ପଢ଼ି ଏହାକୁ ସିଂହାସନରେ ବସାଇ ଦେଲେ। ଆମେ ଭାବିଲୁ, ବୋଧେ ଇଏ ଆପଣଙ୍କର ଚିହ୍ନା ପରିଚିତ ହୋଇଥିବ, ସେପରି ସ୍ଥିତିରେ ଆମର କହିବାର ସାହସ କାଇଁ? *

*ସେଇଠି ଠିଆ ହୋଇ ହାତୀ ସବୁ ଦେଖୁଥାଏ, ସେ କହିଲା– ‘‘ମହାରାଜ ! ରାମ ରାମ ! ଆପଣ ମୋତେ କହିଥିଲେ ନା ମୁଁ କେମିତି ଗୋଟେ ମନୁଷ୍ୟର ବଶ ହୋଇଗଲି ବୋଲି ? ମୁଁ କ'ଣ, ସ୍ଵୟଂ ଧର୍ମରାଜ ଓ ଭଗବାନ ମଧ୍ୟ ବଶ ହୋଇଗଲେ ! ମହାରାଜ ! ଏ କଳାମୁଣ୍ଡିଆ ମଣିଷ ବଡ଼ ବିଚିତ୍ର। ଚାହିଁଲେ ସବୁ ଓଲଟ ପାଲଟ କରିଦେବ ! କିନ୍ତୁ ଇଏ ନିଜେ ସଂସାରରେ ପଡ଼ିଯାଇଛି। *

*ଭଗବାନ ଲେଖକକୁ କହିଲେ—‘“ହଉ, ଯାହା ହେଲା ହେଲା, ଏବେ ତୁ ମର୍ତ୍ତ୍ୟକୁ ଚାଲି ଯା। *

*ଲେଖକ କହିଲା—ଗୀତାରେ ତ ଆପଣ କହିଛନ୍ତି— ‘ମାମୁପେତ୍ୟ ତୁ କୌନ୍ତେୟ ପୁନର୍ଜନ୍ମ ନ ବିଦ୍ୟତେ’ (୮। ୧୬)‘:ମୋତେ ପ୍ରାପ୍ତ ହେବାପରେ ଆଉ ଜନ୍ମ ହୁଏ ନାହିଁ ; ତେବେ କ‌ହନ୍ତୁ, ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଛି କି ?" ଭଗବାନ— ‘ହଉ ଠିକ୍ ଅଛି, ତୁ ମୋ ସାଙ୍ଗରେ ଚାଲ।’ ଲେଖକ— "ପ୍ରଭୁ ! ମୁଁ ଏକୁଟିଆ କେମିତି ଯିବି ? ବିଚରା ହାତୀଟା ରହିଯିବ ?’’ ଏହାର କୃପାରୁ ତ ମୁଁ ଏଠାକୁ ଆସିଛି। ଏହାକୁ ମଧ୍ୟ ସାଙ୍ଗରେ ନେଇ ଚାଲନ୍ତୁ ! *

*ହାତୀ କହିଲା– ‘“ମୋର ବହୁତ ଭାଇ ଏଇଠି ନରକରେ ପଡ଼ିଛନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କୁ ସାଥୀରେ ନେଇ ଚାଲନ୍ତୁ।’ *

*ଭଗବାନ କହିଲେ— ‘“ହଉ, ସମସ୍ତଙ୍କୁ ନେଇଚାଲ !’’ ଭଗବାନ ଆସିବାରୁ ହାତୀର ମଧ୍ୟ କଲ୍ୟାଣ (ଉଦ୍ଧାର) ହେଲା, ଲେଖକର ମଧ୍ୟ କଲ୍ୟାଣ ହେଲା ଏବଂ ଅନ୍ୟ ଜୀବମାନଙ୍କର ମଧ୍ୟ କଲ୍ୟାଣ ହେଲା! *

*ଏ କାହାଣୀଟି ତ କଳ୍ପିତ, କିନ୍ତୁ ଏହାର ସିଦ୍ଧାନ୍ତ ଅତି ଉତ୍ତମ। ନିଜ ହାତରେ କୌଣସି ଅଧିକାର ଥିଲେ ତାହାଦ୍ଵାରା ସମସ୍ତଙ୍କର ସେବା କରନ୍ତୁ। ଯେତିକି ପାରୁଛନ୍ତି, ସେତିକି ଭଲ କାମ କରନ୍ତୁ। ନିଜଆଡ଼ୁ କାହାର ମନ୍ଦ ନ କରନ୍ତୁ, କାହାକୁ ଦୁଃଖ ନ ଦିଅନ୍ତୁ ।